فرابهار

همخوان‌های فارسی باستان 21 آوا را تشکیل می‌دهند باضافه آوای (L) برابر تلفظ حرف لام در زبان فارسی که تنها یکبار در واژه Laban?na به معنی لبنان بکار رفته‌است و بنظر می‌رسد چنین آوایی در زبان فارسی باستان وجود نداشته.^[20] از میان سایر واکه‌ها نیز برخی به زبان‌های جانشین یعنی فارسی میانه و فارسی دری نرسیده‌است مانند آوای"ç" یا سین مشدد. سایر آواها احتمالاً با اندکی تغییر بعدها وارد فارسی میانه و فارسی نو گردید.^[21] همخوان‌های فارسی باستان به شرح زیر هستند:

همخوان	تلفظ	نمونه واژه	به خط فارسی	معنی
b	ب	b?mi	بومی	بوم
r	ر	r?sta	راستَ	راست
k	ک	k?ma	کامَ	کام
v	واو	daiva	دَیوَ	دیو
d	د	dr?ya	درایَ	دریا
t	ت	dasta	دَستَ	دست
j	ج	b?ji	باجی	باج
b	ب	basta	بَستَ	بسته
X	خ	xaud?	خَودا	کلاهخود
h	ه	hama	هَمَ	هم
z	ز	vazarka	وَزَرکَ	بزرگ
c	چ	carma	چـَرمَ	چرم
g	گ	gauša	گـَوشَ	گوش
n	ن	niy?ka	نیاکَ	نیا، نیاکان
m	م	martiya	مَرتیَ	مَردم
p	پ	pitar	پیتـَر	پدر
f	ف	fram?n?	فرَمانا	فرمان
t	ت	tan?	تنو	تن
L	ل	Laban?n?	لَبَنانا	لبنان
ç	سین مشدد	puça	پوسَّ	پسر
θ	ث	θuxra	ثوخرَ	سرخ
š	ش	šiy?ti	شیاتی	شادی