فرابهار

تفاوت کارگران و تولیدکنندگان پلاسکو با سایر کارگران و تولیدکنندگان درگیر بحران در سایر نقاط ایران چیست ؟!


در حالی که در سراسر کشور کارگاه ها و کارخانه های تولیدی در زیر آوار رکود بی سابقه حاصل از بی تدبیری و واردات بی رویه ی دولت در حال دفن شدن هستند و  به تبع این اتفاق هزاران کارگر ایرانی بیکار شده یا ماه ها حقوق نگرفته اند ...

اما در تهران ، به صورت ویژه به وضعیت تولیدی های آسیب دیده ( که غالبا بیمه هم نبوده اند) در حادثه ی پلاسکو رسیدگی می شود، مالیات هایشان بخشوده میشود ، مکان جایگزین رایگان برای کسب و کارشان فراهم می شود و انواع تسهیلات دیگر به آنها ارائه می شود

چه تفاوتی میان کارگران و تولیدکنندگان حاضر در ساختمان پلاسکوی تهران و سایر کارگران و تولیدکنندگان آسیب دیده و در گیر بحران سایر نقاط ایران است ؟!

اگر دولت یا سایر نهادهای دیگر توان اتخاذ اینگونه تصمیمات فوری جهت کمک به مالکان عمدتا توانمند ساختمان پلاسکو را دارا هستند ، چرا این گونه تصمیمات فوری جهت حل مشکلات سایر نقاط  کشور ، بخش های  تولیدی رو به نابودی کشور ، معضل مسکن و مسکن مهر ، مشکل اشتغال جوانان و ده ها مشکل اساسی دیگر گرفته نمی شود ؟!

چرا این سرعت در تصمیم گیری ها و تدابیر خارج از روال معمول ، در سایر بحران های موجود در سایر نقاط کشور نظیر معضل گردوخاک در خوزستان ، خشکسالی و سیلاب در سیستان و بلوچستان و ... مشاهده نمی شود ؟

جز سیاست زدگی ، تصمیمات احساسی و نگاه مرکز گرا و تهران محور ، چه منطقی برای این نحوه ی تصمیم گیری مسئولان کشور وجود دارد ؟!


نوشته ی : #سیدعلی_هاشمی